| Archiefvormer | Anna Huybers |
|---|---|
| Andere namen | Anna Hislop |
| Archief | 1592 Fotoarchief Anna Huybers |
| Soort entiteit | Persoon |
| Type instelling | Particulier |
| Rechtsvorm | natuurlijke persoon |
| Datering | 2/4/1924-2023 |
| Plaats | Nijmegen |
| Geschiedenis | Anna Catharina Bernardina Huybers werd geboren op 2 april 1924 in Rotterdam. Ze was enig kind in een gemengd katholiek en protestants gezin, waarvan de vader als winkelmanager werkte bij verschillende levensmiddelenketens op diverse locaties in het land (o.a. Simon de Wit). Het gezin woonde achtereenvolgens in Rotterdam, Terneuzen, Tiel en vanaf ongeveer 1934 in Nijmegen. In Nijmegen woonde het gezin in een flat boven kapper Jansen in de Houtstraat 46. Anna zat op de huishoudschool en had in 1942 nog maar twee maanden voor de boeg, toen haar moeder haar overhaalde om te solliciteren op een baantje als medewerkster in de donkere kamer van fotozaak Ideaal in de Houtstraat. Ze werd aangenomen en ze heeft daar een jaar gewerkt. Op 22 februari 1944 werd hun woning aan de Houtstraat door het bombardement zwaar beschadigd. Anna had toen alweer een andere baan gevonden en werkte als ontwikkelaarster bij een fotozaak in de Rijnstraat in Arnhem. Het gezin kreeg twee kamers toegewezen bij twee oudere dames aan de Oude Heselaan 460. Naast die twee kamers hadden de dames ook nog een mini-kamertje dat Anna als donkere kamer mocht gebruiken. Na de bevrijdingsstrijd begon Anna op donderdag 21 september 1944 met het maken van foto’s in het centrum en in Hees, de wijk waar ze toen woonde . Op een dag in september of oktober belden er twee Engelse militairen aan met de vraag of ze daar naar de radio mochten luisteren. Anna, die toen nog maar een klein mondje Engels sprak, deed open. Ze vroeg het aan de dames, maar die vonden het beter dat de militairen bij de buurman, die onderwijzer was en Engels sprak, zouden gaan luisteren. Het was die onderwijzer die haar een paar dagen later vroeg om foto’s van de militairen te maken. Dat deed Anna graag, want zo kon ze wat bijverdienen nu haar Arnhemse werkplek onbereikbaar was geworden. Ze leverde zes fotobriefkaarten in ruil voor honderd sigaretten; die kaarten konden de soldaten dan naar huis sturen om te laten zien dat het goed met ze ging. Ze nam die foto’s altijd buiten en vaak in de tuin van het huis omdat ze geen flitslicht had. De zo verdiende sigaretten kon ze gebruiken om weer tegen allerlei andere zaken te ruilen. Een van die twee eerste militairen was William Woolley. Hij was als sergeant in dienst van het Britse 8e leger. In de weken na de bevrijding maakte ze diverse foto’s van militairen, vaak op hun tanks of gevechtswagens en samen met de burgers bij wie ze waren ingekwartierd. Op een van de foto’s aan de Oude Heselaan staat ook haar moeder en op een andere de commandant van William. Bij een andere gelegenheid, voor het fabrieksgebouw aan de Nieuwe Nonnendaalseweg (vanaf 1950 Potterie Oud Delft), fotografeerde ze diverse leden van de bakkersfamilie Speijers. Die trokken daarvoor allerlei militaire uitrustingsstukken aan: helmen, uniformen, schoenen en poseerden soms zelfs met een pistool. Die spullen leenden ze van soldaten die als bakkers in die bakkerij werkten. Toen heeft een dochter van de bakker ook een foto van Anna genomen: in militair uniform en mét pistool. Anna vindt die foto achteraf wel wat misplaatst, omdat ze nooit aan de strijd heeft bijgedragen. Tijdens en na de frontstadperiode heeft William Woolley haar nog diverse keren bezocht en kregen ze vaste verkering. Na de oorlog verhuisden ze naar Engeland, trouwden daar en kregen vijf kinderen. Maar het huwelijk hield helaas geen stand. Enkele jaren later kwam het tot een scheiding. Beiden vonden andere partners en hertrouwden. |